AHMET'İ UNUTURSAK GELECEĞİ KAYBEDERİZ. ENGELLİ RAPORU DEĞİL GERÇEK ADALET İSTİYORUZ...

Ahmet’i başarılarıyla değil, karanlık bir cinayetle tanıdık; gülüşleri değil, acısıyla hatırladık. Ve ne acı ki, onun hikayesi yalnızca bir trajedi değil, toplum olarak hepimizin aynasıdır.

Bir çocuk nasıl olur da başka bir çocuğun hayatını elinden alır? Bu sorunun cevabı sadece bireysel değil, toplumsal bir sorumluluğun da itirafıdır. Suça sürüklenen çocukların sayısı artıyor. Bu artış, yalnızca bir sayı değil; her biri kaybedilen umutların, ihmallerin ve adaletin eksikliğinin göstergesidir.

Bugün görülen davada sanıkların “engelli raporu” almış olması bir iddia, bir savunma olabilir. Ancak değişmeyen tek gerçek var: Bir çocuk öldü. Ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Raporlar, savunmalar yaşanan acıyı dindirmiyor, kaybı geri getirmiyor. Biz artık çocukların öldüğü değil, yaşadığı hikâyeler duymak istiyoruz. Küçük yaşta suça karışan değil, başarıya ulaşan çocuklar görmek istiyoruz. Adaletin sadece mahkeme salonlarında değil, hayatın her alanında hissedildiği bir toplum istiyoruz. Bunun için sadece yasalar değil, vicdanlar da uyanmalı.

Ahmet’i kaybetmek, sadece bir çocuğun ölümü değil; geleceğimizin, umutlarımızın bir parçasının yitirilmesidir. Oysa çocuklar yaşamalı, büyümeli, hayallerine ulaşmalı. Ne yazık ki, bugün hâlâ birçok çocuk ne ailesinin korumasında ne de adalet sisteminin güvencesinde. Ve bu boşluklar, Ahmet gibi birçok çocuğu koruyamamamızın en büyük sebebidir.

Adalet yalnızca mahkeme salonlarında değil; eğitimde, ailede, toplumda, vicdanlarda da tesis edilmelidir. Bugün Ahmet’in hikayesi hepimize vicdanımızı uyandırma çağrısı yapıyor. Çünkü unutmak, daha çok kaybetmektir. Ahmet’i unuttuğumuzda onun acısı bitmez; tam tersine, benzer trajedilerin önünü açarız.

Biz çocukların öldüğü değil, yaşadığı hikâyeleri duymak istiyoruz. Başarılarını, umutlarını, geleceğe dair ışıklarını paylaşmak istiyoruz. Bunun için yasalar kadar toplumun vicdanı da uyanmalı. Aileler desteklenmeli, adalet sistemi güçlendirilmeli, eğitim imkanları artırılmalıdır.

Ahmet artık yok… Ama onun acısı ve yaşattığı bilinç hâlâ bizimle. Bu bilinçle hareket etmek, çocuklarımızı korumak ve geleceğimizi güvence altına almak hepimizin ortak görevidir.
Çünkü bir çocuğu kaybetmek, sadece bir hayatı değil, tüm bir geleceği kaybetmektir.