AİLEDEN OKULA UZANAN BİR YOLCULUK, ÖĞRETMEK YETMEZ EĞİTMEK GEREK...
AİLEDEN OKULA UZANAN BİR YOLCULUK, ÖĞRETMEK YETMEZ EĞİTMEK GEREK...
Son zamanlarda etrafımda sıkça duyduğum bir cümle var: "Çocuklar artık eskisi gibi değil."
Haber Giriş Tarihi: 12.09.2025 23:07
Haber Güncellenme Tarihi: 12.09.2025 23:09
Kaynak:
Haber Merkezi
https://www.olay18.com/
Peki gerçekten çocuklar mı değişti, yoksa biz mi bir şeyleri eksik yapıyoruz?
Bence cevabı oldukça basit ama bir o kadar da önemli: Eğitimle öğretimi birbirinden ayırdık.
Oysa eğitim ve öğretim bir bütündür. Birini diğerinden ayırdığımızda denge bozuluyor. Eğitim dediğimiz şey sadece okul sıralarında, ders kitaplarında başlayan bir süreç değil. Tam tersine, çocuğun eğitimi evde başlar; ailede, sokakta, akraba ziyaretlerinde, televizyonda izlediği programda, hatta bizim tartışma şeklimizde bile.
Öğretim ise işin bilgi kısmı... Matematik, fen, edebiyat, tarih... Bunları öğretmek okulun işi. Ama çocuğa saygıyı, sevgiyi, merhameti, empatiyi öğretmek? İşte bu, evde başlıyor.
Ne yazık ki bazen eğitmediğimiz çocukları sadece okula gönderip, öğretimle her şeyin düzeleceğini sanıyoruz. Sonra da neden başarılı olamıyorlar diye sorguluyoruz. Oysa öğretim, sağlam bir eğitimin üzerine inşa edilirse anlamlı olur. Temel sağlam değilse, ne kadar bilgi verirseniz verin, üzerine kurduğunuz bina bir gün mutlaka çatlar.
Ve işin belki de en can yakıcı boyutu şu: Eğitim eksik kaldığında, çocuk sadece başarısız olmaz, yanlış yollara da sapabilir.
Ailede verilmeyen sevgi, ilgi ve değer duygusu çocuğun kalbinde büyük boşluklar bırakır. O boşluklar bazen çocukların zararlı çevrelerin etkisine açık hale gelmesine ve zamanla tehlikeli davranışlara yönelmesine neden olabilir.
Suça sürüklenen çocukların büyük kısmının ortak noktası, sağlıklı bir aile eğitimiyle tanışmamış olmalarıdır.
Bu yüzden okul ve aile yalnızca eğitim için değil, çocuklarımızın güvenli geleceği için de birlikte çalışmalıdır.
Okulların da ailelerin de kendi içinde büyük yükleri var, bunu kabul ediyorum. Ama unutmayalım, biz ayrı ayrı değil, birlikte güçlüyüz. Okul ve aile bir elmanın iki yarısı gibi olmalı. Ancak o zaman gerçek bir başarıdan, sağlıklı bireylerden, suçtan uzak çocuklardan söz edebiliriz.
Belki hepimiz zaman zaman şunu kendimize sormalıyız:
Çocuğumu sadece okutuyor muyum, yoksa gerçekten eğitiyor muyum?
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
AİLEDEN OKULA UZANAN BİR YOLCULUK, ÖĞRETMEK YETMEZ EĞİTMEK GEREK...
Son zamanlarda etrafımda sıkça duyduğum bir cümle var: "Çocuklar artık eskisi gibi değil."
Peki gerçekten çocuklar mı değişti, yoksa biz mi bir şeyleri eksik yapıyoruz?
Bence cevabı oldukça basit ama bir o kadar da önemli: Eğitimle öğretimi birbirinden ayırdık.
Oysa eğitim ve öğretim bir bütündür. Birini diğerinden ayırdığımızda denge bozuluyor. Eğitim dediğimiz şey sadece okul sıralarında, ders kitaplarında başlayan bir süreç değil. Tam tersine, çocuğun eğitimi evde başlar; ailede, sokakta, akraba ziyaretlerinde, televizyonda izlediği programda, hatta bizim tartışma şeklimizde bile.
Öğretim ise işin bilgi kısmı... Matematik, fen, edebiyat, tarih... Bunları öğretmek okulun işi. Ama çocuğa saygıyı, sevgiyi, merhameti, empatiyi öğretmek? İşte bu, evde başlıyor.
Ne yazık ki bazen eğitmediğimiz çocukları sadece okula gönderip, öğretimle her şeyin düzeleceğini sanıyoruz. Sonra da neden başarılı olamıyorlar diye sorguluyoruz. Oysa öğretim, sağlam bir eğitimin üzerine inşa edilirse anlamlı olur. Temel sağlam değilse, ne kadar bilgi verirseniz verin, üzerine kurduğunuz bina bir gün mutlaka çatlar.
Ve işin belki de en can yakıcı boyutu şu: Eğitim eksik kaldığında, çocuk sadece başarısız olmaz, yanlış yollara da sapabilir.
Ailede verilmeyen sevgi, ilgi ve değer duygusu çocuğun kalbinde büyük boşluklar bırakır. O boşluklar bazen çocukların zararlı çevrelerin etkisine açık hale gelmesine ve zamanla tehlikeli davranışlara yönelmesine neden olabilir.
Suça sürüklenen çocukların büyük kısmının ortak noktası, sağlıklı bir aile eğitimiyle tanışmamış olmalarıdır.
Bu yüzden okul ve aile yalnızca eğitim için değil, çocuklarımızın güvenli geleceği için de birlikte çalışmalıdır.
Okulların da ailelerin de kendi içinde büyük yükleri var, bunu kabul ediyorum. Ama unutmayalım, biz ayrı ayrı değil, birlikte güçlüyüz. Okul ve aile bir elmanın iki yarısı gibi olmalı. Ancak o zaman gerçek bir başarıdan, sağlıklı bireylerden, suçtan uzak çocuklardan söz edebiliriz.
Belki hepimiz zaman zaman şunu kendimize sormalıyız:
Çocuğumu sadece okutuyor muyum, yoksa gerçekten eğitiyor muyum?
En Çok Okunan Haberler