ERCAN IRMAK: “BÖYLE GELMİŞ BÖYLE GİTMEZ!!!”

İlk bölümünü geçtiğimiz Pazartesi günü yayınladığımız Çankırı’lı bürokrat Sayın Ercan Irmak’la röportajımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz. Bugünkü sohbetimizin konusu Çankırı’mızın kanayan yarası haline gelmiş sorunları. Ercan Irmak’la konuştukça, kendisinin Çankırı’mızın  sorunlarına ne derece yakın olduğunu, halkla ne denli iç içe olduğunu daha iyi anlıyor daha net görüyoruz.

Olay 18: Sayın Irmak Çankırı Devlet Hastanesi konusunda neler söylemek istersiniz? Biliyorsunuz Çankırı’mızın şu anki en büyük sıkıntılarından birisi de Hastane konusu…

E.Irmak: Maalesef bu konuda yanlış üstüne yanlış yapıla yapıla diğer şehirler hastanelerinin açılışlarını yaparken biz daha yerini belirleyememişiz. Halâ neyin tartışması yapılıyor anlamıyorum. Madem hepimiz de Çankırı’lıyız, ölümüz de dirimiz de buraya geliyor, bir an önce yeni hastanemizin yerinin belirlenip temelinin atılması lazım.

Herkes elini vicdanına koysun, kişisel tartışmaları bir yana bıraksın ve yeni hastanemiz için ne gerekiyorsa onu yapsın. Gerekirse anket yapılsın, Çankırı halkına sorulsun ama bir an önce bu hastane yapılsın. Hastalarımız Ankara ya da çevre illere gönderilmesin, hastalarımız yollarda sefil olmasın, yollarda ölmesin.

Yer konusu tartışılıyormuş, böyle bir şey çok yanlış bence nere olursa olsun ama bir an önce en uygun yer bulunsun ve hastanemiz yapılsın. Herkesin vebali var bu işte, yollarda sefil olan hatta ölen hastalarımızın vebali var. Çankırı’mız bunu hak etmiyor, Çankırı halkı her zaman devletinin milletinin yanında olmuş mazlum insanlardır. Yani hizmetin en iyisini hakeden masum insanlardır. Bu insanların sağlığı mutluluğu huzuru için gerekli olan bir hastanenin 4 yıldır yapılamamış olması anlaşılabilir bir şey değil.

Olay 18: Bugün için Çankırı’nın ve de Çankırı insanının en temel sorunu nedir?

E.Irmak: Benim hemşerilerim yıllardır büyük bir gayretle kendisini TBMM’de temsil eden insanları hep destekledi. Lakin bunun karşılığını hiç de hakettiği ölçüde alamadı. Derler ya; “Böyle gelmiş böyle gider!” Bu zincir kırılmalı diye düşünüyorum. Şayet bu zincir kırılmaz ise benim hemşerim dün yaşadığı mağduriyetleri  yarın da yaşayacak. Bunun için kahin olmaya gerek yok, hemşerilerimin bu resmi iyi görmesi gerek. Bunu da kendisi için değil, çocukları için, torunları için, kısacası geleceği için yapacak. Çankırı’mızın makus kaderi değişmesi gerek. Ben değişeceğine, güzel şeylerin olacağına yürekten inanıyorum. Bu sebeple bugün hemşerilerimin yaşadığı dertler benim derdim oluyor, onların yaşadığı sevinçler de benim sevincim oluyor…

Olay 18: Çankırı’nın Ankara’ya yakınlığı zaman zaman ‘dezavantaj’, çoğu zaman da ‘avantaj’ olarak gösterilmekte. Bu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz?

E.Irmak: Ben ‘avantaj’ olarak görenlerin tarafındayım. Ancak bizim bu durumu beklenen düzeyde Çankırı’nın çıkarlarına uygun olarak değerlendiremediğimizi de üzülerek görmekteyim. Yıllarca üniversite beklentisi içerisinde yaşadı bu Şehir… Büyük uğraşlar sonucu üniversitesine kavuştu ancak üniversitenin bu şehre katkısı çok tartışılır durumda. Hatırlayınız üniversite öncesi Meslek Yüksek Okulu ve onun öncesinde Astsubay Okulu vardı şehrimizde… Bu okulların o yıllarda Çankırı’ya sağladığı ekonomik katkıyı bugün üniversitemizin aynı düzeyde sağlayabildiğini söylemek mümkün değil. Bununla birlikte mevcut üniversitenin Çankırı Merkez’deki sosyal hayata da önemli düzeyde pozitif bir katkı sağladığı söylenemez. Çankırı Merkez’de sağlanamayan sosyal hayat aktiviteleri nedeniyle insanımız hafta sonları soluğu Ankara’da almakta. Her türlü harcamasını Başkent’de gerçekleştirmekte ve bu süreçten yine doğduğumuz, yetiştiğimiz topraklar zararlı çıkmakta. Benim hayret ettiğim nokta da burada başlamakta. “Nasıl” derseniz; Yaşanan bu süreç gözümüzün önünde seyretmekte olup bu durumu sokaktaki vatandaş gibi sorumlularımız da sadece ve sadece seyretmekte! Hiçbir müdahalede bulunmamakta. Kısaca ifade etmem gerekirse Çankırı’ya yapılan bu yanlışa Birisi ya da birileri ivedilikle ‘dur’ demeli…

Devam edecek…